Οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας
Ἱερωσύνη εἶναι τὸ θεοσύστατο αὐτὸ μυστήριο κατὰ τὸ ὁποῖο ἡ θεία χάρη μεταδίδεται σ΄ αὐτὸν ποὺ λαμβάνει ἕναν ἀπὸ τοὺς τρεῖς βαθμούς μας Ἱερωσύνης. Ἡ μετάδοση γίνεται μὲ τὴν ἐπίθεση τῶν χειρῶν τοῦ Ἐπισκόπου πάνω στὴ κεφαλὴ τοῦ προχειριζομένου, κατὰ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀναγιγνώσκει τὴν ἀνάλογη εὐχή.
Τὸ χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης καθιστᾶ αὐτοστιγμεὶ τὸν προχειριζόμενο ἱκανὸ ὥστε, μὲ ἐγκυρότητα, νὰ ἀσκεῖ τὴν πνευματικὴ ἐξουσία καὶ τὰ λειτουργήματα τοῦ οἰκείου Ἱερατικοῦ βαθμοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ παρέχει τὶς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ σὲ λειτουργὸ τοῦ Κυρίου μὲ τὴ συνεργασία του μὲ τὴν θεία Χάρη
Οἱ Ἅγιοι ἀπόστολοι ἔχοντας λάβει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ μὲ τὴν ἐπίθεση τῶν χειρῶν μας στὶς κεφαλὲς τῶν χειροτονουμένων ἐγκατέστησαν πρεσβυτέρους σὲ κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ τοὺς ἐμπιστεύθηκαν στὴ προστασία τοῦ Κυρίου τὸν ὁποῖο εἶχαν πιστέψει.
Τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, κεφαλὴ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ Χριστός, διακονεῖται καὶ ὑπηρετεῖται ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἐκλέγονται ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ ἀναλαμβάνουν τὸ ὕψιστο ἀξίωμα τῆς Ἱεροσύνης, δηλ. τοὺς Ἐπισκόπους, τοὺς Ἱερεῖς καὶ τοὺς Διακόνους. Εἶναι μεγάλη τιμὴ καὶ εὐθύνη, διότι ἐκεῖνοι χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ τὸν ἴδιο μας Θεὸ γιὰ τὴν διακονία Του. «Ὅλους δὲν τοὺς χειροτονεῖ ὁ Θεός, μέςῳ ὅλων ὅμως Ἐκεῖνος ἐνεργεῖ, καὶ ἂν ἀκόμη συμβαίνει νὰ εἶναι ἀνάξιοι, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ λαός» μας λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος.
Μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης λαμβάνει ὁ Ἐπίσκοπος ὅλη τὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐθεντία καὶ διακονία καὶ ἀσκεῖ πλήρως τὸ τρισςὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου, διδάσκοντας τὸν θεῖο λόγο, ἐπιτελῶντας τὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ διοικῶντας τὴν Ἐκκλησία. Ὁ Πρεσβύτερος ἐπιτελεῖ ὅσα καὶ ὁ Ἐπίσκοπος, πλὴν τοῦ μυστηρίου τῆς χειροτονίας (δηλ. τῆς μετάδοσης τῆς ἱερωσύνης), τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ καὶ τοῦ καθαγιασμοῦ τοῦ Ἁγίου μύρου. Ὁ Διάκονος βοηθᾶ (διακονεῖ) τὸν Ἐπίσκοπο καὶ τὸν Πρεσβύτερο στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες.